Euro 2008 şampiyonu İspanya Milli Takım kadrosu açıklandığında çok insan Santiago "Santi" Cazorla yerine Albert Riera'yı bekliyordu kadroda. Her ne kadar Villarealle özdeşleşmiş olsa hatta ilk resmi maçını Villareal forması altında yapmış olsa da futbolla tanışması Real Oviedo altyapısında olmuştu. Şimdi hayatında en unutamadığı futbol anısının Real Oviedo forması altyapısında oynarken, Atletico Madrid'in küme düştüğü gün yaşadığını söylüyor Cazorla. Atletico'yu ya da La Liga'yı 2000'li yılların öncesinden takip edenler, tarihinin en pahalı kadrolarından biriyle küme düştüğü 2000 senesini de iyi hatırlayacaktır. Sezonun son maçında Oviedo deplasmanında durum 2-2 iken penaltıyı kaçırıp takımının küme düşmesine yol açan Jimmy Floyd Hasselbaink maç bitiminde sahanın ortasında hüngür hüngür ağlamıştı. Cazorla da sevinen arkadaşlarından çok, ağlayan Hasselbaink'in gözünün önünden gitmediğini ve onu çok etkilediğini söylüyor. Gerçi bizde buna benzer bir centilmen cümle kuran Aykut'un başına gelenler düşünülünce, tehlikeli konuştuğunu söyleyebiliriz.
Ben severim ağlayan futbolcuyu. Küçük yaşta halı sahada bile kaybetse ağlayan çocuktum, sonradan köreldim.
JFH'nin ağladığı sahneyi net olarak hatırlamıyorum ama beni en çok etkileyen ağlama sahnelerinden birkaçını sıralarsam,
- 36 yaşında Fenerbahçe'den kovulup Feyenoord'a geçen Van Hooijdonk'un, Afonso Alves henüz frikik kullanmaya başlarken akan gözyaşları, topun ağları buluşmasıyla hıçkırıklara bırakmıştı yerini.
-16 dakikalık uzatmalı Fenerbahçe-Denizlispor maçı sırasında Ali Sami Yen'de Tomas'ından Hakan Şükür'üne, sosyete numaralısından üniversiteli eski açığına herkes ağlarken, skorborda yansıyan Tuncay'ın gözyaşları hala gözümün önündedir.
-Herkesin gazoz kupası diye küçümsediği Süper Kupa finalinde, Galatasaray'a kaybeden Real Madridli futbolcuların gazozu ne kadar sevdiğini anlatan gözyaşları heralde çok insana bu başarının önemini birkez daha anlatmıştır.
-Premier Lig ve Avrupa futbolunun en karizmatik oyuncularından John Terry, Şampiyonlar Ligi finalinde kaçırdığı penaltıyla birlikte hüngür hüngür ağlarken, son penaltıyı kaçıran Anelka'nın umarsız tavrı da en az bu güzel insanların gözyaşları kadar önemliydi bence.
miras değil alın terry
4 yorum:
italya 90da brehme'nin penaltısından sonra maradona'nın gözyaşları..tanrılar da ağlarmış..
çok güzel konu allee..aklıma ilk maradona geldi..ama ekleyecek çok örnek var..devam edecek...
orta okulda kesin kazaniriz diye ciktigimiz macta maci 6 4kaybetmistik cok kritik bir anda penalti kazanmistik arkadasimla kim kullanacak diye tartisirken o kullandi ve kacirdi...mac sonunda arkadasa bagirip aglamaya baslamistim eve gittigmde yine agliyordum annem sordugunda arkadasin yaptigini anlattim ve annem yabanci dilde kufretmeye basladi:yazik oldu arkadasa:) canim annem canim futbol ahaha
trapano
yabancı dil :)
bitirdin beni trapano..
Mondragon'u unutamam ben de, o efsanevi şampiyonluktan.
Ama hocam, A Mailli Takım'ın Çek Cumhuriyeti, İsviçre ve Hırvatistan'a yaptıklarından sonra o adamlar ne durumdaydı bilmiyorum. Ağlamakla kurtulabileceklerini pek sanmıyorum, hepsi çok ciddi travma geçirmişlerdir ülkecek...
Yorum Gönder