15 Mart 2009 Pazar

HOLİGAN


Işığın yüzüme vurduğu, sahip olduğum sorumluluklardan doğan sıkıntıların beni boğduğu anda uyanıyorum bugün. Kalbim ağrıyor, bir huzursuzluk içimde yükseliyor umarım bu geceye istinaden kötü bir işaret değildir. Tek isteğim bu gece gülümseyerek yatağa girebilmek tanrım bunu biliyorsun

Kardeşlerim beni dışarıda bekliyorlar zafer şarkıları eşliğinde, sokak onların sesiyle inlerken kalbimin ağrısı geçiyor huzur bulduğumu hissediyorum. Yükselen sesleri nefretle dolu, hazırlanmam gerektiğini anlıyorum ne de olsa bugün savaş sadece sahada olmayacak.

Bütün benliğimle onlarlayım artık, yürüyoruz şarkılar eşliğinde, her şey bize ait yürüdüğümüz toprak da bizim bu şehir de bugün. İstanbul bu gece bizi izlesin bizi dinlesin tanrı bizi bugünü yaşamak ve yaşatmak için yaratmış yaklaşık yüz kişiyiz ben ve dostlarım toprağı inletiyoruz attığımız her adımda. Bütün gözler üzerimizde ama bu tatmin olmamız için yeterli değil susuzluğumuzu dindirmemiz için daha zaman var …

Her bir cümlenin altında yatan nefretimi kusuyorum şu an, karşımda var olmasını hiçbir zaman istemediğim bir grup insan, o kadar sarhoşum ki tam olarak kestiremiyorum sayılarını. Galiba kırk kişiler gerçi kimin umurunda; sayının bir anlam ifade etmediği andayım şu an.

Kulağımın içinde yükselen ses gözlerimi karatmış bir anlığına, zaman üzerime yıkılıyor sanki o anı anlatmak çok zor sırtımı döndüğümde şüphe duymayacağım tek insan dostum dediğim kardeşim dediğim adam üzerime düşüyor her yer kımızı her yer kan ve ben bunun içindeyim yerdeyim. Duygularım karışık tam olarak algılayamıyorum olayı sabah beni evimden almaya gelen adam zafer şarkıları eşliğinde günü yaşadığım adam şu an toprağa sarılmış durumda yüzümü göğe çevirdiğimi hatırlıyorum ama aldığım darbeyi hatırlamıyorum sadece zayıfladığımı gücümü kaybettiğimi hissediyorum oysaki bugün akacak olan kan bize ait olmamalıydı.

Hayatımda yaşadığım en son gün bu mu olacak tanrım hissettiğim tek şey zayıflık içim acıyor ve gözlerim kapanıyor. Sanırım son uykuma dalıyorum bütün gücümü kullanıyorum girdaba girmemek için ama bir faydası yok. Duyduğum sesler var yükselerek gelen sesler bunlar ama biliyorum ki artık çok geç ne uğruna öldüğümü sorsalar bana cevap verebilir miyim bilmiyorum.

8 yorum:

Adsız dedi ki...

Eyvallah kardesim! Yatmadan once iyi oldu.
Beni ispiyonlaman bu yaziyla hissettirdiklerin yaninda hic kalir-hele bu basindan beri en aglak olan gecemde...

Adsız dedi ki...

age, nasıl bir yazıdır bu böyle, nasıl bir melankoli, nasıl bir elemdir?! öylece donakaldım okuyunca..
nerden çıktı böyle bir yazı? durdun durdun ve yine yapacağını yaptın, efsane olarak geri döndün!
ellerine sağlık kardeşim..

B U Z G İ B İ G O L dedi ki...

etkileyici, eline sağlık...

Adsız dedi ki...

ebedi kardeşim age, bu olayı yaşadın mı sen gerçekten? ben seni zararsız bi fenerbahçeli olarak tanıdım hep? olaydan sonra mı değiştin yoksam? soru işaretlerine gark ettin beni..eline sağlık..ümit yazısını da yaz da..

w.t

Adsız dedi ki...

daha çok kısa bir süre önce canımdan çok sevdiğim birini kaybetmiş ve rüyamda onu görüp aniden, acılar içinde uyanmışken bugün böyle bir yazı okumamalıydım ben :((
w.t'ye katılıyorum. umarım gerçekten yaşamamışsındır böyle bir olayı :( umarım hayalgücünün acımasızca yarattığı bir kurgu ürünüdür.
eline sağlık..
(ve emin ol tek isteği geceleri gülümseyerek yatağa girebilmek olan ve bunun için tanrıya yalvaran yalnızca sen değilsin..)

Barizzio dedi ki...

iyi dost age.. iyi yazar oldugunu biliyoduk da bu kadar melankolik oldugunu tahmin etmiyorduk herhalde!
Ses ver

Adsız dedi ki...

Bencede cok qusel olmus ama merak ettigim şey ; edebiyatı parcalaamanın sebebi nedir cok begendım orası ayrı

Adsız dedi ki...

Yemek yerken yaptigimiz muhabbet uzerine (hani benim bir an holiganlastigim) bu yaziyi okuyunca cok acayip oldu. Gercekten acayip oldu.

Ellerine saglik abicim cok keyifli olmus.
K.