eduardo da silva ve uğur uçar

eduardo da silva 1,5 yıl önce martin taylor ayağını kopardığında 25.doğumgününü kutlamaya hazırlanıyordu..doğumgününü 3 yerden kırılmış -bir nevi kopmuş- ayağıyla hastanede ağlayarak geçirdi..25 yaşında mesleğinin zirvesinde dünyanın en büyük futbol klüplerinden birine transfer yapmış genç adamın başına daha kötü ne gelebilirdi ki? 1 yıl geçti..eduardo 2009'un şubat ayında hayallerini, yaşam sevincini bir süreliğine gömdüğü emirates'e geri dönmüştü..sonraki 5-6 ayı da travmatik sakatlığının artçı şoklarıyla geçirdi ve nihayet bu haftasonu sonradan girdiği maçta attığı golle sezona ve hayatına yepyeni, sımsıcak bir merhaba dedi..aynı haftasonu uğur uçar için de en az eduardo kadar anlamlıydı..konya'da futbol stadı şekli verilmeye çalışılmış buz pistinde diz kapağını bıraktı uğur..milli takımla avrupa şampiyonası hayalleri kurmuşken, muhteşem bi çıkış yakalamışken batista'nın darbesi onu hastane köşelerinde, futboldan uzak yıllarla başbaşa bıraktı..onun da eduardo gibi en yakın dostu fizyoterapisti oldu..öss'ye girmeyi, elindeki bi kaç kuruşla mağaza açıp işletmeyi bile düşündü..oynadığı maçların videolarını izleyerek hastanede sinir krizleri geçirdi, psikolojik terapi bile gördü..ama genç adam bütün zorlukları atlatarak çok sevdiği sami yen'e çok sevdiği 3 numarayla bu haftasonu tekrar geri döndü..hem de bir lig maçında ve ilk 11'de..

***
futbolun en tutkulu taraftara bile anlamsız geldiği anlar vardır..kazanmanın ve kaybetmenin anlamsızlaştığı..ve uğur'un maçın başında ısınırken kapalı trübünden çağrıldığında hissettiği neyse eduardo'nun boş kaleye topu yuvarlarken hissettikleri de odur..

***